ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ Δ.ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ

Ο συλλέκτης μιλά για τη δράση του

Θαυμάζω την έμπνευση και τη δημιουργικότητα που αποτελούν γνωρίσματα της ανθρώπινης ύπαρξης, της περίπλοκης και ανεξήγητης πραγματικότητας του ανθρώπινου όντος. Αυτού του  πεπερασμένου, ευάλωτου οργανισμού που, παρότι φέρει έμφυτη την επίγνωση των ορίων, του αναπόδραστου τέλους του, είναι συγχρόνως ικανός να οραματίζεται, να επινοεί, να φαντάζεται, να εφευρίσκει. Η ύπαρξή του μαρτυρά την ακλόνητη θέλησή του να κυριαρχήσει επί παντός ακατανόητου, να επιβληθεί στο απερίγραπτα σύνθετο περιβάλλον του – αυτό το πλάσμα, που ωθούμενο από τη θέλησή του να ζήσει, να αισθανθεί, να απολαύσει και να δημιουργήσει μπορεί να τα βγάλει πέρα με κάθε αναποδιά, να υπερνικήσει κάθε εμπόδιο είτε το υψώνει ο κόσμος γύρω του είτε ο ίδιος ο εαυτός του.

Μέσω της συλλογής μου επιχειρώ να αναδείξω τις απεικονίσεις αυτής της πραγματικότητας, αυτού του μυστηρίου όπως το βλέπω να διαγράφεται στο έργο τέχνης. Με το να εντάσσω διαφορετικά έργα σε διαλεκτικές σχέσεις επιχειρώ να δημιουργήσω σύνολα εικόνων που μιλούν για τον αιώνιο ανταγωνισμό μεταξύ ζωής και θανάτου, ματαιότητας και αθανασίας, να σκιαγραφήσω έτσι τον αγώνα του ανθρώπου και τη φυσική τάση του προς την αισιοδοξία, τον μόχθο του έναντι του μηδενισμού και της εγκατάλειψης.

Βασική συλλεκτική αρχή

Η Συλλογή Δ.Δασκαλόπουλου στηρίζεται στο αξίωμα που θέλει το συλλέγειν να αποβλέπει στην οικοδόμηση ενός σύνθετου δικτύου σχέσεων μεταξύ εικαστικών έργων, η σημασία των οποίων ως διασυνδεδεμένου συνόλου και άρα ως ενιαίου σώματος ξεπερνά κατά πολύ το  άθροισμά τους ως επιμέρους έργων-μονάδων στο εσωτερικό της συλλογής. Αξίζει να σημειώσει κανείς ότι ετυμολογικά η λέξη συλλέγω δηλώνει μια από κοινού αφήγηση.

Η εσωτερική πυξίδα της συλλογής είναι στραμμένη προς τον ορίζοντα της ανθρώπινης κατάστασης, αυτού του στοιχειακού, αρχέγονου και διαχρονικού ζητήματος. Παρότι τα έργα που την απαρτίζουν ανήκουν χρονολογικά στις τελευταίες δεκαετίες, ο προσανατολισμός της αυτός την κρατά μακριά από τις εφήμερες αισθητικές ή κοινωνικές τάσεις του παρόντος.

Μεταξύ των θεματικών αξόνων που διατρέχουν τη Συλλογή Δ.Δασκαλόπουλου, η έννοια του σώματος ως πηγής δημιουργίας, αλλά και ως πεδίου υπαρξιακών, κοινωνικών και ιδεολογικών μαχών, αποτελεί ένα ισχυρό και εν πολλοίς ανεξάντλητο μοτίβο.

Η Συλλογή ως θεματοφύλακας ιδεών

Ο ρόλος που επιθυμεί να διαδραματίσει η Συλλογή Δ.Δασκαλόπουλου δεν είναι άλλος από εκείνον ενός προσωρινού θεματοφύλακα των μεγάλων ιδεών και της ανθρώπινης δημιουργικότητας στη φυσική, απτή εκδήλωσή τους. Για να αγγίξουν, όμως, αυτές το μέγιστο της επιρροής τους, είναι πρώτα απαραίτητο να διαχυθεί το μήνυμα της τέχνης στο εσωτερικό ενός ευρύτερου πεδίου, να φτάσει σε όσο το δυνατόν περισσότερους αποδέκτες, πράγμα που αποτελεί και στόχο της Συλλογής Δ.Δασκαλόπουλου.

Τα φυσικά αντικείμενα που συγκροτούν τη Συλλογή Δ.Δασκαλόπουλου αντιμετωπίζονται ως μια αποθησαύριση ιδεών έτοιμη προς χρήση από ιδρύματα και επιμελητές, ως ένας οιονεί φυσικός πόρος ανοιχτός στη συνεργασία με άλλες ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές ή ιδρύματα για τον σκοπό της διάχυσης του θεμελιώδους μηνύματος της τέχνης.

Ετούτο το πνεύμα εξυπηρετεί, άλλωστε, η ανοιχτή πολιτική δανεισμού που επί μακρόν ακολουθεί η Συλλογή Δ.Δασκαλόπουλου. Μέσω αυτής το υλικό της συλλογής καθίσταται διαθέσιμο μεταξύ άλλων και σε δημόσια ιδρύματα, τα οποία κατά καιρούς έχουν επιλέξει να παρουσιάσουν στο κοινό τους επιμελημένες εκθέσεις που αντλούν το περιεχόμενό τους από τη Συλλογή Δ.Δασκαλόπουλου. (βλ. ΕΚΘΕΣΕΙΣ)